Хамаг бие минь шил мэт
Хачин тунгалаг мэдрэмж
Хагарах, цуурах хүйтэн чимээ
Хаанаас ч юм хэн нэгэн нэвт ширтэнэ.


Салхи исгэрсэн хязгааргүй хонгил
Сарны туяа бүдэг гэрэлтэй
Толины тусгал шуугиант ертөнц
Толгой эргэж таазаар би мөлхөнө.


Бүх утга тэгтэй тэнцүү
Бүрхэг тэнгэрт том, жижиг цагнууд ниснэ.
Шивнэж хэн нэгэн өнгөрснийг дурсахад
Шилэн бороо зүрхийг сийлэн урсана...
Энийг уншив: жиргэе!