4/25/10

Бурхан багшийн сүнс хөлгүй их далайд яст мэлхий болон төржээ. Нэгэн өдөр далайд явтал ширүүн салхи үүсэж тэнд явсан хэсэг загасчид давлагаанд өртөн завь нь хөмөрч гэнэ. Яст мэлхий тэдгээр загасчин хүмүүсийг нуруундаа үүрэн олон хоног явсаар арай гэж далайн эрэг дээр гаргаж өгөөд өөрөө ихэд ядран эргийн элсэн дээр хэвтэж байгаад унтаж орхижээ.
Гэнэт сэртэл түүний бие дээр үй олон ялаа батгана шавчихсан арьс махыг нь шимж байжээ.
Харин энэ үед яст мэлхий бодохдоо ”..Би босоод хөрвөөх юм бол энэ олон амьтны амь үгүй болно. Хэрвээ ус уруу орох юм бол олонх нь живж үхэх нь магад . Миний ганцхан амь яах вэ, эдгээр олон амьтдын амь хайран юм даа...” гэж бодоод зориуд хэвтсээр байгаад тэдгээр амьтдыг өөрөөрөө хооллон орчлонгоос явж бурхны хутгийг олжээ...
Энийг уншив: жиргэе!

2 сэтгэгдэл:

Идо said...

Лам багшийн айлдаж байснаас санаж байгаагаа л буулгачихлаа.

kafka said...

burhanii hutgiig oloh yumsan

Post a Comment