3/31/10

Нуурын цүнхээлтэй
Сарны гэрэлтэй
Нулимс минь л
Миний өмч …
Яг үнэндээ бол "өмч" гэж огт байхгүй энэ бие минь ч түр зуурын түрээсийн төдий юм. Хаанаас хаашаа явж байгаагаа анзаарах ч хүсэлгүй сарыг дагаад л алхана. Энэ шөнө саран дээр үер буусан байх гэж бодно. Хүмүүсийн тухай санаа алдан алдан алхана. Хүн хүнтэйгээ яаж харьцаж, яаж хандаж болдгийг таньж мэдлээ. Бодох тусам өрөөлийг өрөвдөв. Ай хөөрхий хүн гэж амьтан энд ганцаараа л ирсэн ганцаараа оршиж ганцаараа л оддог юм байна. Хэнийг ч битгий хань тат, хэнд ч битгий хорогд. Явах цаг болоход бид өөрсдийгөө ч орхиод одно. Хэдийгээр эцэг эхээс үүдэлтэй боловч тэд бол өөр хүн /хөндлөнгийн/. Тэдний ачийг хариулах тухай бодох хэрэгтэй болохоос тэднээр амьдарлаа мэдүүлнэ гэдэг юутай өөрөөсөө төөрсөн өрөөсгөл хэрэг вэ.
Амьдрал бол нийтийн унаа төдий юм шиг. Суугаад буухын хооронд сандал суудалд санаархана, хүүхэн шуухан, хүн амьтны эдлэлд шунана. Тэгж яваад буудал андуураад буучихвал юутай тэнэг. Энэ амьдрал бидний зүүднээс ч хийсвэр юм шиг санагдана.

Салхинд хөөгдсөн үүл шиг
Сарниж оддог нас шүү
Усанд тогтсон хөөс шиг
Урваж оддог бие шүү

Бүрхэх сэтгэлд гэрэл оруулах гэж бүтэн өдөр ухаантныг дагав. Тэрбээр:
“Өөртөө хүсэж байгаа бүхнийг
өрөөлд эхлээд хүс
өөрийгөө хайж байгаа бол
өрөөлөөс тольд
Ухаарах номтой
Уйлах нулимстай
Үүрэх зовлонтой
Үнэрлэх үртэй яв
”хэмээх үгсийг өдөржин айлдав...


Энийг уншив: жиргэе!

2 сэтгэгдэл:

kafka said...

mash sonirholtoi ergetsuulel bn...

Bolor Dulambayar said...

tiim dee,

Post a Comment