Цонх мөргөн инээлдэх

Цасны сүүлчийн бүжиг

Гараад ирээ, нисээд ир хэмээнэ

Эртлэн ирээд ажлын цонхоор будрах цасыг харан суухад:

Үй олон цасны бяцхан гарууд намайг даллан дуудах мэт, цонх мөргөн хөхрөлдөн инээлдэх мэт...

Даллан дуудах

Сая сая бяцхан гар

Нисээд ирээ 

Гараад ирээ хэмээнэ... 

Төдөлгүй цонх бид хоёр хөтлөлцөн зах хязгааргүй түг түмэн цастай хамт түгжрэн багшрах хотын дээр бүжиглэх шиг.

Гэхдээ энэ бүхэн тэдгээр цасны сүүлчийн бүжиг. Хэн ч үл анзаарах далд гунигтай гэнэн инээмсэглэлүүд тэнгэрээр нэлэнхүй болжээ...

Цонх бид хоёр хөтлөлцөн ниснэ

Цас, цонх хоёр хөтлөлцөн эргэнэ

Цас, хавар хоёр хөтлөлцөн бүжнэ

Цонх инээнэ

Цас инээнэ

Хавар инээнэ....

Тэнгэрт төрсөн тэдний үхлийн бүжиг гоо сайхны оргилд хүрээд хэн нэгний цув, хацар, шүхэр, малгай, машины цонх, цардмал зам дээр ихэмсгээр мөхнө...

Улиг болсон хямдхан ярианаас залхаад цас мэт эхэмсэг үхэх битүүхэн хүсэл...

Энийг уншив: жиргэе!